बीना अक्सिजन ६२ सय मिटर उचाईमा पुग्दा (२२ तस्विरहरू सहित)

पूर्वेली न्यूज

असार १३, २०७५ बुधबार ०५:२३

संखुवासभा / असार १३ –हिमाल आरोहीहरुलाई आरोहण सफल गराउन गाइडलाइन, क्लाइम्बिङ, पोटर, सरदर लगायत किचनको आवश्यकता पर्दछ । आरोहणमा सहयोगीहरुले केहीले सुखद जीवन बाँचिरहेका छन् । आरोहणमा सहयोगीको भूमिका निर्वाह गरेका केही आरोही समेत बनेका छन् । आरोहीलाई आरोहण सफल गराउन उनीहरुको मूख्य भूमिका रहन्छ ।

भोजपुर षडानन्द नगरपालिका ८ कमेरेपानीका सरोज तामाङ डेढ वर्ष अघिदेखि आरोहीहरुसँग किचेन स्टाफको रुपमा काम गर्दै आएका छन् । उनले यो अवधिमा १२ हिमालका आरोहीलाई किचन स्टाफका रुपमा काम गरे । सरोजले पोखराको–मादी, सिन्धुपाल्चोक–आमायांग्री, ताप्लेजुङ–कञ्चनजंघा, संखुवासभा–मकालु, शेर्पेनी कुल, बरुणञ्ची, सोलखुम्बु–आमालोप्चा, चोला, रेन्जोला, टाँसीलोप्चा, गोर्खा–लर्के, मुस्ताङ–थोरोेङ हिमालका आरोहीका लागि काम गरेका थिए । उनी सहित आरोहीहरुले ग्रेट हिमालय ट्रेकिङको आरोहण यात्रामा यी हिमालको आरोहण गरेका हुन् । यो आरोहण यात्रा जुलाई २२ तारिखमा समापन भएको हो । यो आरोहण यात्राको क्रममा थुप्रै समस्याहरु भोग्नु परेको उनी सुनाउँछन् ।

संखुवासभामा पर्ने बरुणञ्ची हिमाल आरोहीलाई किचन स्टाफको रुपमा काम गर्दा बरुणञ्ची (क्याम्प १ ओइस्कोल ६२०० मी.) मा बिना अक्सिजन पुगेको सरोजले बताए । उनी सहित ३१ सदस्यीय टोली अप्रील १२ तारिख ओइस्कोल पुगेका थिए । उनीहरु बीना अक्सिजन ओइस्कुल पुगका हुन् । तर तिनीहरु मध्ये केहीलाई समस्या भएको सरोजले बताए । सरोज बीना अक्सिजन पहिलो पटक सबैभन्दा बढी उचाईमा पुगेका हुन् । यत्तिको उचाईमा पुग्दा समेत आफूलाई असहज नभएको भन्दै ७ हजार मिटर उचाईसम्म बिना अक्सिजन पुग्न सक्ने मनोबल बढेको बताए । फर्किने क्रममा प्रतिकुल मौसम सुरु भएपछि हिमपात परेकोले समस्या भएको उनी बताउँछन् । जुनबेला किचेन स्टापका कुकको हिम पहिरोमा परी मृत्यु हुँदा दुखित भएको उनले बताए ।

वर्षमा फेब्रुअरी देखि मे महिनासम्म र अक्टुबर देखि डिसेम्बरसम्म ट्रेकिङ र आरोहणको सिजन सुरु हुन्छ । ट्रेकिङमा किचन स्टाफ अन्तर्गत कुक–हाई टिप १३ सय, लो टिप ११ सय ५०, किचनब्वाई–हाइ टिप ११ सय ५०, लो टिप १ हजार, स्पेयर–हाइटिप १ हजार ५०, लो टिप नौं सय, स्टोप–हाइटिप १ हजार ५०, लो टिप नौं सय दैनिक ज्यालादर हो । सिजनमा मात्र काम पाइने भएकाले नियमित काम नहुँदा समस्या हुने गरेको सरोजले बताए । तर यो ज्यालादर पनि कम्पनी अनुसार फरक हुने गरेको उनको भनाई छ । जोखिम मलेर आरोहीलाई सफल बनाउन गरेको दुखमा यत्तिका दैनिक ज्यालाले जीवन संकटमा पर्ने गरेको छ, उनले भने । तर हाइबोनस र इकुमेन्ट खर्च कम्पनीले नै व्यवस्था गर्ने भएकाले केही सहज भएको बताए । च्याउ सरी खुलेका कम्पनीहरुलाई निगरानी र ज्यालादरमा एक रुपता नहुँदा ट्रेकिङका कर्मचारीहरु मर्कामा पर्ने गरेको उनले बताए ।

सरोज निरिका एड्भेन्चर कम्पनीमा ट्रेकिङमा काम गर्दै आएका छन् । उनले भने नयाँ ठाउँ र स्वाच्छ वातावरण अनि हिमाली सौन्दर्यले ट्रेकिङमा गएकाहरुलाई खुशी तुल्याउँछ भने आरोहण सफल भएर फर्कदा खुशीको सिमा रहन्न । तस्बीर सौजन्य : सरोज तामाङ